پارک های ملی دومینیکا

دومینیکا خانه سه پارک ملی به نام های پارک ملی کابریت، پارک ملی مورن دیابلوتین، پارک ملی مورن ترویس پیتون است. همه این پارک ها بسیار جذاب هستند و مناظر فوق العاده ای برای نمایش به بازدیدکنندگان دارند، به همین دلیل برای آشنایی با پارک های ملی دومینیکا با آسان سفر همراه باشید. همین طور برای اطلاع از روند اخذ شهروندی و پاسپورت دومینیکا کلیک کنید.

پارک ملی کابریت (Cabrits National Park)

پارک ملی کابریت در سمت شرقی و روی شبه جزیره کوچکی قرار دارد که از خط ساحلی خارج می شود. این پارک ملی کوچک تنها 2.05 مایل مربع (5.30 کیلومتر مربع) مساحت دارد. این پارک برای محافظت از طبیعت این ناحیه همراه با یک پادگان قدیمی انگلیسی به نام فورت شرلی ایجاد شده است. جنبه های طبیعت این منطقه شامل صخره های مرجانی، جنگل های استوایی و تالاب ها می شوند.

ناحیه کابریت در زمان های بسیار دور از یک آتشفشان شکل گرفته است، البته در حال حاضر هیچ آتشفشانی وجود ندارد، با این حال این موضوع باعث شد تا کابریت به جزیره دومینیکا متصل شود و سپس این شبه جزیره به وجود بیاید. این پارک ملی در واقع بین دو قله از آتشفشان های خاموش قرار دارد که در مقابل آن یک ساحل خیره کننده، دیده می شود.

صخره‌های مرجانی در ساحل این بخش نیز بسیار زیبا هستند و غواصان از سرتاسر جهان به این جزیره می آیند تا در آب های آبی شفاف آن شنا کنند و می توانند از چشم اندازهای مرجان های رنگارنگ و ماهی های متنوعی که در میان صخره ها شنا می کنند، عکس برداری کنند. در واقع این پارک را می توان یک بهشت گرمسیری به شمار آورد که مسافران و کشتی های کروز زیادی علاقمند به گشت و گذار در آن هستند.

درباره ساختمان فورت شرلی می توان گفت که این ساختمان در سال 1765 به عنوان یک پاسگاه نظامی برای دفاع و حفاظت از جزیره دومینیکا ساخته شد. اگرچه این پادگان در ابتدا توسط بریتانیایی ها ساخته شد، اما بین سال های 1778 تا 1784 در طول اشغال فرانسوی ها گسترش یافت.

این قلعه دارای دو سازه است که عمدتاً شامل پادگان و انبار بودند. این سازه ها جای خود را به دو دیوار مستحکم دادند. هر یک از این دیوارها در بالای تپه به چشم انداز مقابل و پشت سر دسترسی داشتند تا بتوانند دشمن را پیش از حمله شناسایی کنند. در این بنا تقریبا 600 نفر زندگی می کردند که در نهایت در سال 1854 متروک شد. در کنار این قلعه یک جنگل هم قرار دارد.

بازدید از پارک کابریت

اکثر افرادی که از پارک ملی کابریت بازدید می‌کنند، علاقه به خرابه‌های فورت شرلی و تاریخی که آن را نشان می‌دهد، دارند. ساختمان برای بازدید گردشگران به خوبی حفظ شده است و می توان در زمین های آن به کاوش پرداخت و دسترسی به قلعه هم آسان است.

مسیرهای پارک ملی کابریت

در این پارک می توانید چشم انداز زیبایی از اقیانوس، خط ساحلی، تالاب ها و جنگل های استوایی داشته باشید. مسیرها کوتاه هستند و می تواند در آن ها پیاده روی کرد.

حفاظت از پارک

هدف از تاسیس پارک ملی کابریت برای حفاظت از میراث فرهنگی و اهمیت تاریخی فورث شیرلی بوده است. علاوه بر این مسئولین در تلاش بوده اند که از صخره های مرجانی که در خط ساحلی این منطقه وجود دارد، به همراه جنگل های اطراف قلعه محافظت کنند.

پارک ملی مورن ترویس پیتون (Morne Diablotin National Park)

این بخش در ناحیه شمال غربی جزیره است و مساحتی به اندازه 33.36 کیلومتر مربع دارد. در این پارک کوهی به اسم Morne Diablotin وجود دارد که بلندترین نقطه جزیره و دومین کوه بلند در آنتیل کوچک است و ارتفاع آن برابر با 1447 متر است. کوه مورد نظر به خاطر فعالیت های آتشفشانی ایجاد شده است، اما در حال حاضر آتشفشان های آن خاموش هستند. رودخانه ای از این کوه سرچشمه می گیرد و در سمت شمال شرقی جزیره به دریا می ریزد. اگر به بالای قله این کوه بروید، می توانید از مناظر پانوراما کوه های دیگر دومینیکا و همچنین جزیره مارتینیک لذت ببرید.

اکثر پوشش گیاهی این پارک توسط جنگل های بارانی و جنگل های کوهستانی واقع در ارتفاعات بالاتر تشکیل شده است. نخل کوهی، سرخس و دیگر پوشش گیاهی جنگل های بارانی در این ناحیه دیده می شوند. با این که در این پارک حیات وحش خاصی زندگی نمی کند، اما طوطی سیرو که از گونه های در خطر انقراض است، در این ناحیه زندگی می کنند. پرندگان بومی دیگر شامل طوطی گردن قرمز و مرغ مگس سر آبی می شوند. بر این اساس، این پارک در نزد علاقمندان به پرندگان که از دیدن گونه های بومی و کمیاب لذت می برند، محبوبیت بیشتری دارد.

طوطی سیسرو

این طوطی به نام آمازون دومینیکا یا آمازون امپراتوری نیز شناخته می شود. ارتفاع طوطی سیسرو از نوک دم تا بالای سر 48 سانتی متر است و وزن آن به 900 گرم می رسد. جالب است که بدانید طوطی سیسرو پرنده ملی کشور است و حتی بر روی پرچم دومینیکا به نمایش گذاشته شده است. آمارها نشان می‌دهد که تنها حدود 50 پرنده در کشور باقی مانده‌اند و به شدت در معرض خطر انقراض قرار دارند.

پارک ملی مورن دیابلوتین (Morne Diablotins National Park)

در سال 1977 این منطقه که شامل 8900 هکتار از جنگل های شمالی، کوه ها و جنگل های بارانی می شد، در جزیره دومینیکا تشکیل شد. سپس در ژانویه سال 2000 حدود 3335 هکتار از این منطقه برای تشکیل پارک ملی مورن دیابلوتین اختصاص یافت تا به عنوان زیستگاه طبیعی دو طوطی بومی دومینیکا در نظر گرفته شود.

در واقع نام این پارک از اسم فرانسوی یک پرنده کوهی به اسم پترل کلاهک سیاه گرفته شده است . این پرنده در گذشته در این ناحیه زندگی می کرده است و به خاطر ظاهری جالبی که داشته به آن شیطان کوچک هم می گفته اند. پترل معمولاً روی صخره‌های بلند لانه می‌سازد و برای اینکار سنگ ها را سوراخ می‌کند یا از شکاف‌های طبیعی استفاده می‌کند. اگرچه این روزها به ندرت می توان آن را در کوه ها دید، اما کارشناسان معتقدند که این پرنده ممکن است به کوه بازگردد.

در بخش های بالاتر این پارک می توان شاهد پوشش گیاهی به اسمClusia mangle باشید که تقریبا ارتفاعی به اندازه دو تا سه متر دارند. در این میان لابه لای این پوشش گیاهی نخل کوهی و سرخس ها هم دیده می شوند. ارتفاعات پایین جای خود را به جنگل های کوهستانی و سپس بخش های انبوهی از جنگل های بارانی می دهند.

همین طور در این زیستگاه می توانید شاهد درختان دیگری به اسامی Dacryodes excelsa، Sloanea caribaea باشید. علاوه بر این گیاه کاراپیت (Amanoa caribaea) هم ریشه های تکیه گاه و هم ریشه سرپایی تولید می کند و یکی از فراوان ترین گونه های درختان بزرگ است که در جنگل های بارانی رشد می کنند. در پارک ملی مورن دیابلوتین، مسیر طبیعیSyndicate ، یکی از محبوب‌ترین مسیرهای پیاده‌روی و پرنده‌نگاری دومینیکا است. همچنین برای رفتن به قله کوه 1447 متری، یک مسیر سخت وجود دارد. یک اتاق به اسم مرکز بازدیدکنندگان در اکتبر سال 2006 در این پارک افتتاح شد که بازدیدکنندگان می توانند در مورد زیستگاه جنگل های بارانی، از جمله درختان، حیوانات و پرندگانی که ممکن است در آن دیده شوند، اطلاعات کسب کنند. این مرکز همچنین دارای توالت و یک فروشگاه کوچک برای فروش نوشیدنی است، اما متأسفانه اغلب بسته است و بیشتر در دسترس مسافرانی قرار دارد که از کشتی های کروز به جزیره می آیند.